Moi Drodzy.
W minionym tygodniu drugi w tym roku a piąty z kolei raz, odwiedziłam z małżonkiem piękne Podlasie. Dla tych Forumowiczów, którzy zaglądali do tego tematu i śledzili moje zmagania z odnalezieniem grobu mojego Dziadka ( szukaj wcześniejszych postów), który poległ w I Wojnie Światowej, zamieszczam krótką relację z kolejnych „wizyt”.
Rok 2011 już relacjonowałam. Miało być pięknie i bezproblemowo.
Do Próchenek pojechaliśmy pierwszy raz w tym roku 11 sierpnia, a widoki jakie ukazały się naszym oczom odebrały mi resztę złudzeń, że doczekam uhonorowania Polaków, którzy służąc w armiach zaborców polegli w bitwach. Teren wyglądał tak jak w 2011 roku pomimo tego, że Pan Wójt Gminy Olszanka – teren cmentarza jest własnością Gminy – obiecał … (czytaj wcześniejsze posty).
Trudno wyrazić grzecznymi słowami, co wówczas czułam. Moje wnętrze płonęło z rozpaczy. Pocieszeniem było spotkanie z ks. Proboszczem parafii Próchenki, który poinformował nas, że teren niebawem mają prawdopodobnie przyjechać porządkować Panowie przebywający w ZK w Siedlcach. Udaliśmy się więc do Pana Wójta, aby uzyskać więcej informacji w tej sprawie, a przede wszystkim dowiedzieć się, dlaczego nie wywiązał się z danego rok wcześniej słowa, że cmentarz zostanie uporządkowany do rocznicy bitwy tj. 15 sierpnia 2012 r. Rozmowa nie należała do przyjemnych, ale ostatecznie przyjęłam choć bez przekonania wszystkie usłyszane wyjaśnienia.
Po powrocie do domu, nieomal za nami nadeszła wiadomość, że 18 sierpnia za sprawą byłego mieszkańca Próchenek Pana Sebastiana Demaniuka – młodego mężczyzny, ale oddanego sprawie – grupa Panów z ZK w Siedlcach i Mieszkańców Próchenek, rozpoczęła mordercze prace związane z wykarczowaniem drzew i krzewów. Zapaliła się iskierka nadziei, że może tym razem przy kolejnym pobycie na Podlasiu zobaczę coś, co będzie przypominało stare cmentarzysko, a nie miejsce zapomniane przez Pana Boga i ludzi. Informacje jakie nadchodziły z Próchenek napawały optymizmem, ponieważ przez pięć dni wytrwale pracowali pilarze, różny ciężki sprzęt a przede wszystkim wytrwali Panowie z ZK, członkowie Straży Pożarnej w Próchenkach i Mieszkańcy tej miejscowości. Oczyma wyobraźni mogłam tylko widzieć efekt Ich pracy.
Nieoczekiwanie któregoś dnia otrzymuję przesyłkę listowną, a w niej zaproszenie na dzień 17 listopada, na uroczystą Sesję Rady Powiatu i XI Spotkania Historyczne w Łosicach, mieście powiatowym, w którego granicach leży Gmina Olszanka i miejscowość Próchenki. Miłe zaskoczenie, któremu towarzyszyło również zdziwienie.
Zapewne jeszcze długo nie wiedzielibyśmy nic, gdyby nie otrzymana 11 listopada informacja i zdjęcia, że stoi obelisk oraz zapytanie, czy ktokolwiek uzgadniał treść, jaką zamieszczono na pamiątkowej tablicy. Tym razem przyszło już tylko zdziwienie, które wywołało bardzo szybką decyzję o kolejnym w tym roku wyjeździe na Podlasie. Nie mogłam pogodzić się z treścią zamieszczoną na pamiątkowej tablicy, upamiętniającą poległych żołnierzy niemieckich i rosyjskich. W głowie tysiące myśli i pytań – po co szukałam grobu mojego Dziadka - Polaka, kiedy teraz zrobiono z Niego Niemca, żołnierzy rosyjskich też tam nie było, ponieważ w Legionie Puławskim (wcielonym do armii carskiej wbrew wcześniejszym ustaleniom), służyli ochotnicy - Polacy, a to właśnie pomiędzy nimi a armią pruską odbyła się bratobójcza walka. Pytania, pytania i pytania kłębią się w mojej głowie, i aby znać odpowiedź, wyjeżdżamy kolejny raz na Podlasie.
W piątek spotkaliśmy się w Starostwie Powiatowym z Panem Starostą mgr inż. Czesławem Gizińskim, Wicestarostą mgr inż. Mariuszem Kucewiczem, Przewodniczącą Rady Powiatu Panią Grażyną Kasprowicz, członkiem Rady Powiatu Panią Wandą Frączek, członkiem Rady Powiatu Panem Andrzejem Kalińskim, Prezesem Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Łosickiej Panem Stefanem Szańkowskim oraz radną Gminy Łosice Panią Marianną Celińską. W przemiłej atmosferze odpowiadamy na pytania i opowiadamy o bezskutecznym celu naszych wielokrotnych wizyt na Podlasiu i rozczarowaniach.
Po spotkaniu w Starostwie Powiatowym, udajemy się do Urzędu Gminy w Olszance. Po kilkugodzinnym oczekiwaniu na Pana Wójta, udaje mi się w końcu wyrazić zdecydowany sprzeciw przed fundatorem, co do treści zamieszczonej na obelisku. Uzyskuję ustne pozwolenie na jej zmianę. Troszeczkę, tylko troszeczkę mi lżej, nie mam niczego na piśmie.
Sobota to dzień, w którym przyszło mi w krótkim wystąpieniu przedstawić ponownie temat. Bardzo liczne grono historyków i regionalistów oraz zaproszonych gości - uczestników XI Spotkań Historycznych w Łosicach – nie tylko nagrodziło moje dotychczasowe dokonania w poszukiwaniu grobu Dziadka brawami, ale także bardzo pozytywnie skomentowało, przyznając rację w sprawie mojego zdecydowanego sprzeciwu, co do treści zamieszczonej na pamiątkowej tablicy upamiętniającej poległych Polaków.
Około godz. 12 udajemy się ponownie do Próchenek, aby na cmentarzu przy obelisku spotkać się z Panem Sebastianem. To Jego podopieczni doprowadzili to miejsce do należytego porządku.
Następnie udajemy się na zaproszenie do P.P. Stanisława i Stanisławy Demaniuków. Ich syn Krzysztof również uczestniczył w pracach porządkowych. Od Nich dowiadujemy się kolejnych historii o grobach, których było bardzo dużo, na pewno ponad 100, a usytuowane były po obydwu stronach drogi dojazdowej do cmentarza, z przewagą po stronie prawej. Pan Stanisław w latach szkolnych chodził ze swoją wychowawczynią i pozostałymi uczniami porządkować te groby przed Świętem Zmarłych. Pamięta, że na każdym z nich zapalali małe znicze.
W niedzielę, w ostatnim dniu pobytu jedziemy do ZK w Siedlcach, aby osobiście podziękować Panom, którzy z dobrej woli pracowali przy porządkowaniu cmentarza. Spotkaliśmy się z nimi w świetlicy. Opowiedzieliśmy o miejscu, które doprowadzili do porządku, czyli o tym skąd w Próchenkach było tak wiele grobów poza granicami cmentarza, o genealogii i ku naszemu zdziwieniu, padały pytania o możliwościach korzystania z zasobów archiwów itd. Przekazaliśmy im również informację, że każdy z nich w dowód naszej wdzięczności w poniedziałek otrzyma od wychowawcy paczkę gratyfikacyjną z żywnością, które dla nich przygotowaliśmy. Po spotkaniu nie tylko zwiedziliśmy ZK, ale odwiedziliśmy ponownie wszystkich Panów na oddziale, i po ostatnich uściskach dłoni wracaliśmy do domu.
W tym miejscu składamy serdeczne podziękowanie Dyrektorowi ZK w Siedlcach kpt. Markowi Suwińskiemu, za wyrażenie zgody na spotkanie i zwiedzenie zabytkowej budowli z XIX w. wzniesionej na polecenie rosyjskiego cara.
Słowa wdzięczności za zaangażowanie kierujemy również do mł. chor. Pana Sebastiana Demianiuka - Wychowawcy Działu Penitencjarnego ZK.
Zamówienie na nową tablicę z poprawną treścią inskrypcji jest już złożone, w krótkim terminie ma być zrealizowane.
Chciałabym, aby moje opisane w tym temacie doświadczenia w poszukiwaniu grobu Dziadka, były wskazówką dla innych genealogów w poszukiwaniu grobów swoich przodków i krewnych.
Pomimo upływu 97 lat, wszystko jest możliwe, jeśli w rodzinie zachowała się pamięć i chociaż jeden dokument czy informacja, która może posłużyć jako iskierka nadziei i wskazówka do poszukiwań.Poniżej przedstawiamy kilka zdjeć z wystawy "
Odchodzący świat rzemiosła i sztuki ludowej" w LO Łosice, gdzie odbyło sie spomniane wyżej
XI Spotkanie Historyczne.
To moja wspaniała pamiątka - zdjęcie z prawdziwym potomkiem tatarskiej rodziny osiadłej na Podlasiu.
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
Szukaj
